Αποτελεί κοινή παραδοχή
ότι οι διαδραστικές τεχνολογίες, όπως το Διαδίκτυο και το κινητό τηλέφωνο,
αποτελούν χρηστικά εργαλεία επικοινωνίας, μάθησης, δημιουργίας, διασκέδασης και
εργασίας. Με λίγα “κλικ” μικροί και μεγάλοι μπορούν να βρεθούν σ’ έναν απέραντο
εικονικό κόσμο γεμάτο χίλια θαύματα.
Όμως, ο αχανής αυτός ιδεατός κόσμος, όπως άλλωστε και ο πραγματικός κόσμος
στον οποίο ζούμε, έχει και τις σκοτεινές πλευρές του.Ένας ενήλικας είναι σε
θέση να κρίνει και να αποφύγει τους κινδύνους που θα συναντήσει εκεί, για ένα
παιδί, όμως, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Η ευθύνη της προστασίας
του, λοιπόν, βρίσκεται, όπως και στο φυσικό κόσμο, στα χέρια των γονέων του.
Ωστόσο, η προστασία των ανηλίκων δεν είναι μια απλή διαδικασία. Το επιθυμητό
δεν είναι ούτε η πλήρης απαγόρευση της πρόσβασης στους διαδραστικούς κόσμους
που στερεί το παιδί από ανεκτίμητα εργαλεία, ούτε η παντελής απουσία επιτήρησης
και κατά συνέπεια η στροφή προς τις ευχές… για να μη συμβεί τίποτα κακό.
Έχει φτάσει, λοιπόν, ο καιρός για δράση. Μακάρι να μη χρειαζόταν να μάθουμε
τι σημαίνει «spam» ή «download» ή «facebook». Πρέπει να το κάνουμε για χάρη των
παιδιών μας, τα οποία αφήνουμε πάρα πολύ συχνά να πλοηγούνται μόνα τους στο
Διαδίκτυο, κάτι που πολλές φορές ισοδυναμεί με το να τα αφήνουμε να
περιφέρονται στην πόλη ολομόναχα… μέσα στη νύχτα! Όπως δε χρειάζεται να έχουμε
δίπλωμα οδήγησης για να μάθουμε τα παιδιά μας να διασχίζουν με ασφάλεια το
δρόμο, έτσι και στον ψηφιακό κόσμο δε χρειάζεται να είμαστε οι «γκουρού» της
τεχνολογίας για να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από τις κακοτοπιές.
22/4/2013
Η απάντηση στα παραπάνω είναι η ίδια που μας καθοδηγεί τόσα χρόνια μέσα
στον πραγματικό κόσμο:
Nα τα μάθουμε να είναι υπεύθυνα