Οικολόγοι Πράσινοι - Πολιτική Απόφαση - Θεσσαλονίκη - 10 Μαρτίου 2013

19/03/2013

«Θα είμαστε παρόντες όπου οι άνθρωποι υποφέρουν και το περιβάλλον καταστρέφεται»

Αποσπάσματα από την Πολιτική απόφαση του πρόσφατου Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων Πράσινων

Παρότι η πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ φαίνεται να έχει απομακρυνθεί, η κρίση διαρκώς βαθαίνει στη χώρα. Διανύει ήδη τον πέμπτο χρόνο, έχοντας καταστρέψει πάνω από ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας και έχει οδηγήσει την ανεργία σε πρωτοφανή ποσοστά. Εξίσου οδυνηρές είναι οι συνθήκες αποκλεισμού -περιθωριοποίησης αλλά και ρατσιστικής αντιμετώπισης, που απειλούν όποιον εγκλωβιστεί στον εφιάλτη της ανεργίας. Ακόμα και όσοι έχουν την τύχη να εργάζονται και να πληρώνονται για τη δουλειά τους, συχνά δεν καταφέρνουν να αντιμετωπίσουν τις στοιχειώδεις βιοτικές ανάγκες.

Σε αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση προωθεί την αντίληψη ότι νέες δραστικές μειώσεις του κατώτατου μισθού θα μειώσουν την ανεργία, ιδιαίτερα των νέων, ακολουθώντας πιστά -και σε αυτό το θέμα- τις πολιτικές που επιδιώκουν να βελτιώσουν τα στατιστικά στοιχεία για την οικονομία, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι το τίμημα στην οικονομία, την κοινωνία και το περιβάλλον είναι ήδη τεράστιο και δυσανάλογο: έχει διαρραγεί ο ιστός της κοινωνίας, μικρά και μεγάλα δράματα εκτυλίσσονται καθημερινά στις πόλεις και τα χωριά και τελικά η Ελλάδα μαζί με το παρόν θυσιάζει και το μέλλον της, την προοπτική της βιώσιμης ευημερίας. Ταυτόχρονα, τα λουκέτα αυξάνονται, οι επαγγελματίες βουλιάζουν και το νέο μεταναστευτικό ρεύμα στερεί από τη χώρα σοβαρές δημιουργικές δυνάμεις.
Η κυβέρνηση αλλά και -κατά περίπτωση- μέρος της αντιπολίτευσης έχουν επιλέξει να παραπλανήσουν τους πολίτες, καλλιεργώντας ελπίδες για ανάκαμψη στη βάση της καταστροφής του περιβάλλοντος, εστιάζοντας στις εξορύξεις παντός είδους (χρυσός, πετρέλαιο, λιγνίτης), στη χαλάρωση των πολεοδομικών κανόνων με νέες ρυθμίσεις για νομιμοποίηση αυθαιρέτων, το χτίσιμο στον αιγιαλό κ.α. Με αυτό τον τρόπο, έχουν προσθέσει την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και του περιβάλλοντος στη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική κρίση.
Αλλά αυτές οι πολιτικές δεν μπορούν να υλοποιηθούν χωρίς προσφυγή στον αυταρχισμό. Τελευταία διαπιστώνουμε όλο και μεγαλύτερη διολίσθηση της κυβέρνησης σε αντιδημοκρατικές πρακτικές, με κορυφαίο παράδειγμα το κλίμα τρομοκρατίας που προσπαθεί να επιβάλει στη Χαλκιδική, για να καταστείλει το κίνημα των κατοίκων κατά των καταστροφικών εξορύξεων χρυσού, με τη συμβολή κάποιων κυρίαρχων ΜΜΕ. Παράλληλα, οι πολίτες βλέπουν καθημερινά να κατεδαφίζεται με επιταχυνόμενους ρυθμούς το κοινωνικό κράτος, να υποβαθμίζονται οι υπηρεσίες Υγείας και να υλοποιούνται σοβαρές αλλαγές στην ανώτατη εκπαίδευση με διαδικασίες fast track και χωρίς να προηγηθεί ουσιαστικός διάλογος, την ώρα που η στοιχειώδης και μέση εκπαίδευση υποβαθμίζονται.
Η κυβέρνηση ακολουθεί την πολιτική των προκατόχων της στη διαχείριση της οικονομίας, υλοποιώντας τα μέτρα λιτότητας του μνημονίου, με μόνιμο στόχο να πάρει την επόμενη δόση, βυθίζοντας την οικονομία σε μεγαλύτερη συρρίκνωση. Την ίδια στιγμή αποφεύγει, αναβάλει και τελικά προσπερνά τις μεταρρυθμίσεις (είτε είναι είτε δεν είναι στο μνημόνιο), όπως φοροδιαφυγή, διαφθορά -δημόσια διοίκηση, απονομή δικαιοσύνης κλπ, που θα διασφάλιζαν καλύτερες προοπτικές μεσοπρόθεσμα. Παράλληλα, υλοποιεί την ακροδεξιά ατζέντα που της επιβάλει η πίεση που δέχεται από την άνοδο της ναζιστικής Χρυσής Αυγής.
ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΛΑΙΣΙΟ
Στη διεθνή σκηνή, η προσπάθεια του ΔΝΤ να διορθώσει τη λάθος πολιτική, που το ίδιο είχε επεξεργαστεί αρχικά, δεν βρήκε ανταπόκριση ούτε στη Γερμανία ούτε στην Κομισιόν, που επιβεβαίωσαν ότι συνεχίζουν να εθελοτυφλούν ενώ η ανεργία αυξάνεται παντού, η Ευρώπη ξαναμπήκε σε ύφεση και οι κοινωνικές εντάσεις γενικεύονται.
Οι πολίτες της Ευρώπης αντιδρούν όλο και πιο μαζικά και στους δρόμους και με την ψήφο τους: σταθερά κάθε φορά που γίνονται εκλογές σε μια ευρωπαϊκή χώρα τα κόμματα που κυβερνούν χάνουν. Πρόσφατα οι κινητοποιήσεις στη Βουλγαρία, με αφορμή την αποτυχημένη ιδιωτικοποίηση της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, οδήγησαν την κυβέρνηση σε παραίτηση ενώ ο απερχόμενος πρωθυπουργός της Ιταλίας Μ. Μόντι κέρδισε μόλις το 10% των ψήφων.
Ειδικά στην Ιταλία, η παρένθεση της τεχνοκρατικής κυβέρνησης Μόντι και η συνεχιζόμενη λιτότητα έδωσε χώρο για την ανάπτυξη του λαϊκισμού, νεκρανάστησε τον Μπερλουσκόνι και ανέδειξε ρυθμιστή το κίνημα των 5 αστέρων.
Τελικά, η εμμονή στη λιτότητα έχει δημιουργήσει τεράστιες αντιδράσεις, βάζοντας σε κίνδυνο την προοπτική της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Το αδιέξοδο αυτό, παρά τους κινδύνους, δημιουργεί την ελπίδα για αλλαγή πολιτικής στην Ευρώπη.
ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΠΑΝΤΟΥ
Αυτή η συγκυρία κάνει πιο αναγκαία τη δράση ενός δυνατού πράσινου κινήματος στην κοινωνία και ενός ισχυρού πόλου της πολιτικής οικολογίας στην κεντρική πολιτική, με σχέδιο ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗΣ σε όλους τους τομείς:
Επανεκκίνηση της πολιτικής οικολογίας. Η διαδικασία της επανεκκίνησης είναι υπόθεση όλων των μελών και φίλων των Οικολόγων Πράσινων -και όχι μόνο. Μαζί και όσοι προχωρούν πέρα από την απλή καταδίκη της μνημονιακής πολιτικής, έχοντας επεξεργασμένες προτάσεις διεξόδου. Είναι οι δυνάμεις που υποστηρίζουν μεταρρυθμίσεις όπως: α) δίκαιο φορολογικό σύστημα και πάταξη της φοροδιαφυγής (ίδρυση σώματος ανεξάρτητων ελεγκτών), β) θεσμικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα (πολύ σημαντική εδώ η διάκριση εκτελεστικής από νομοθετικής εξουσίας και η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης γ) πάταξη της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς δ) δημόσια διοίκηση με βάση της αρχές της αξιοκρατίας και της διαφάνειας, με κύριο σκοπό την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος δ) δημιουργία ανεξάρτητης αρχής που θα καθορίζει τη λειτουργία των ΜΜΕ κλπ.
Επανεκκίνηση της οικονομίας σε βιώσιμη και πράσινη κατεύθυνση, ώστε η χώρα να ξεκολλήσει από το καταστροφικό και αδιέξοδο πρότυπο παραγωγής και κατανάλωσης των περασμένων δεκαετιών.
Επανεκκίνηση της κοινωνίας, σε κατεύθυνση μεγαλύτερης ισότητας και στις ευκαιρίες και στη κατανομή των εισοδημάτων, με πράσινες θέσεις εργασίας, ιδίως για τους νέους και τις γυναίκες που πλήττονται διπλά.
Επανεκκίνηση της σχέση μας με το περιβάλλον, που πρέπει να αντιμετωπιστεί ως πηγή βιώσιμης ευημερίας, μακριά από τις ληστρικές πρακτικές του παρελθόντος.
Επανεκκίνηση όμως χρειάζεται και το κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι. Οι κυβερνήσεις που αποφάσισαν τις καταστροφικές πολιτικές της λιτότητας την περίοδο 2010-2012 καταψηφίζονται η μία μετά την άλλη. Η αλλαγή πολιτικής όμως δεν μπορεί να περιμένει τις γερμανικές εκλογές, η λιτότητα πρέπει να σταματήσει σήμερα. Πέρα όμως από την εγκατάλειψη των συντονισμένων περιοριστικών πολιτικών της λιτότητας, χρειάζεται:

• μια νέα θέσμιση της ζώνης του ευρώ και της ΕΕ στην κατεύθυνση της ομοσπονδιοποίησης της ΕΕ, ταυτόχρονα με την αλλαγή των συσχετισμών σε ευρωπαϊκό επίπεδο,
• κοινό τραπεζικό σύστημα με ρυθμίσεις που θα διασφαλίζουν ότι δεν θα επαναληφθούν οι φούσκες της τελευταίας δεκαετίας,
• μηχανισμούς απόσβεσης των οικονομικών κραδασμών και αναδιανομής-επανεπένδυσης πλεονασμάτων (κοινή ασφάλιση ανεργίας, ενοποίηση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης),
• κοινή δημοσιονομική και οικονομική πολιτική και ένα πρόγραμμα εξόδου από την κρίση με μια πράσινη στροφή στην οικονομία, που θα βοηθήσει την Ευρώπη να ξεπεράσει την οικονομική κρίση, να δημιουργήσει εκατομμύρια νέες πράσινες θέσεις εργασίας αλλά και να αντιμετωπίσει την ακόμα μεγαλύτερη κρίση της Κλιματικής Αλλαγής.

Είναι ελπιδοφόρο ότι οι άνθρωποι συνομιλούν και προβληματίζονται για όσα τους αφορούν και για το τι μπορούν να κάνουν προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις δύσκολες συνθήκες που τους επιβάλλονται. Οι Οικολόγοι Πράσινοι θα προσπαθήσουμε να είμαστε παρόντες σε κάθε σημείο όπου οι άνθρωποι υποφέρουν και το περιβάλλον καταστρέφεται.