Οι επιχειρήσεις είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το κοινωνικό σύνολο μέσα στο οποίο δραστηριοποιούνται, ως εκ τούτου οφείλουν να αναγνωρίζουν την ευθύνη που τους αναλογεί, πρωτίστως απέναντι στην κοινωνία. Δείγμα της λεγόμενης «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης» αποτελεί και το πώς οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν τους εργαζομένους τους και αν επιδεικνύουν τον αναγκαίο σεβασμό στην προστιθέμενη αξία της εργασίας τους, χωρίς να λησμονούν ότι αυτοί είναι παράλληλα και καταναλωτές οι οποίοι έτσι θα συμβάλλουν έμμεσα στην οικονομική και κοινωνική σταθερότητα.
Τις αρχές αυτές δείχνει να ξεχνά η εταιρεία JUMBO, όπως φαίνεται από τον Εσωτερικό Κανονισμό Εργασίας του προσωπικού της που καταρτίστηκε μονομερώς από αυτήν, ελλείψει επιχειρησιακής συνδικαλιστικής οργάνωσης και κυρώθηκε πρόσφατα από τις υπηρεσίες του Υπουργείου Εργασίας. Όπως έχει προκύψει, ο Κανονισμός αυτός εκμεταλλεύεται το δυσμενές τοπίο στο δίκαιο της εργασίας που έχει δημιουργηθεί σταθερά τα τελευταία έτη, με αποκορύφωμα το νόμο «Χατζηδάκη» (μέρος του οποίου έχει ήδη ενσωματώσει στο κείμενο που εγκρίθηκε) δημιουργώντας ένα εργασιακό περιβάλλον ακραίας ευελιξίας με, προφανή, στόχο την αύξηση της κερδοφορίας. Στον Κανονισμό αυτό έχουν εισαχθεί ρυθμίσεις που ανατρέπουν τον οικογενειακό προγραμματισμό των εργαζομένων, αυξάνουν την ένταση της εργασίας, μεταβάλλουν ουσιωδώς βασικούς όρους όπως τον τόπο και τον χρόνο παροχής της εργασίας, όπως:
- Αποκλειστικό δικαίωμα της εταιρείας να ορίζει τη διάρκεια της ημερήσιας και εβδομαδιαίας εργασίας, τις ώρες έναρξης και λήξης της, το ωράριο εργασίας, το σύστημα της εργασίας (δηλ. εργασία και τις Κυριακές/αργίες, αναλόγως με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο) κλπ., ενώ ο χρόνος εργασίας θεωρείται αποκλειστικά και μόνο εκείνος που παρέχεται πραγματική υπηρεσία, με αποτέλεσμα την επιμήκυνση του ωραρίου.
- Ο τόπος παροχής της εργασίας επαφίεται αποκλειστικά στην εταιρεία, δυνάμενος να οριστεί από αυτήν οποτεδήποτε, οπουδήποτε στην Επικράτεια, για όποιο χρονικό διάστημα αυτή επιθυμεί, χωρίς πρόβλεψη εξέτασης οικογενειακών, οικονομικών ή κοινωνικών παραμέτρων των εργαζομένων.
- Η άδεια αναψυχής χορηγείται κατά το χρόνο και με τη σειρά που θα αποφασίσει η εταιρεία και όχι ο εργαζόμενος
- Επιβάλλεται πρόστιμο έως το 25% του μηνιαίου μισθού ή ημερομισθίου ως πειθαρχική ποινή όταν π.χ. ο εργαζόμενος υποπέσει στο πειθαρχικό αδίκημα της «ραθυμίας κατά τις ώρες υπηρεσίας» για δεύτερη φορά.
Είναι τέλος, απορίας άξιο, πώς ενώ ο Κανονισμός φέρει ημερομηνία σύνταξης την 6-12-2021 (προφανώς για να ενσωματώσει εκ των υστέρων όλες τις δυσμενείς αλλαγές του νόμου «Χατζηδάκη»), εν τούτοις φέρεται ότι κυρώθηκε την 25-11-2021, δείγμα ότι το κράτος όταν θέλει, κινείται ταχύτατα!
Ως εδώ!
Αυτή είναι η μοναδική απάντηση που μπορεί να δοθεί εκ μέρους της Ένωσης Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας της ΓΣΕΕ που πασχίζει για περισσότερο από μία δεκαετία να στηρίξει τους καταναλωτές απέναντι σε καταχρηστικές πρακτικές επιχειρήσεων αλλά και απέναντι σε επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους ως είλωτες!
Οι καταναλωτές δεν είμαστε χαρτονομίσματα που διακινούν κέρδη πολυεθνικών και μεγιστοποιούν λογαριασμούς μεγαλοεπιχειρηματιών εις βάρος των εργαζομένων. Οι καταναλωτές έχουμε αρχές-έχουμε αξιοπρέπεια-έχουμε κανόνες– έχουμε άποψη.
Δεν επιβραβεύουμε τέτοιες πρακτικές και δεν μένουμε άπραγοι. Αναθεωρούμε από σήμερα τη στάση μας και επιδεικνύουμε την αντίθεση μας στην εταιρεία Jumbo για την ανάρμοστη συμπεριφορά της απέναντι στους εργαζόμενους της και κατ’ επέκταση στους Έλληνες καταναλωτές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου